Os Lusíadas - Cap. 3: CANTO III Pág. 162 / 559

99
“Este sempre as soberbas Castelhanas
Co’o peito desprezou firme e sereno,
Porque não é das forças Lusitanas,
Temer poder maior, por mais pequeno.
Mas porém, quando as gentes Mauritanas,
A possuir o Hespérico terreno
Entraram pelas terras de Castela,
Foi o soberbo Afonso a socorrê-la.

 

100 - (Preparam-se os Mouros para Invadir Castela)
“Nunca com Semirâmis gente tanta
Veio os campos idáspicos enchendo,
Nem Atila, que Itália toda espanta,
Chamando-se de Deus açoute horrendo,
Gótica gente trouxe tanta, quanta
Do Sarraceno bárbaro estupendo,
Co’o poder excessivo de Granada,
Foi nos campos Tartésios ajuntada.

 





Os capítulos deste livro